แหล่งข้อมูลการทำ Patient Proning

ผู้ป่วยนอนคว่ำที่มีภาวะทางเดินหายใจล้มเหลวเฉียบพลัน อาจเพิ่มออกซิเจนและลดอัตราการตาย แต่การปฏิบัติด้วยตนเองทำได้ยาก 

การทดลองแบบสุ่มตัวอย่างคาดการณ์แสดงให้เห็นว่าการบำบัดด้วยการนอนคว่ำช่วยเพิ่มอัตราการรอดชีวิตในผู้ป่วยที่เป็นโรค ARDS หรือภาวะหัวใจขาดออกซิเจน

ข้อมูลจากการศึกษาทางการแพทย์: “Prone Positioning in Severe Acute Respiratory Distress Syndrome”. C Guerin et al. N Engl J Med 2013; 368: 2159-2169​

• การทดลองควบคุมกลุ่มตัวอย่างคาดการณ์ผู้ป่วย 466 รายจากหลายศูนย์เกินกว่า 28 วันและประมาณการอถึง 90 วัน
• ผู้ป่วยที่คัดเลือกมาทั้งหมดมีอาการ ARDS ระดับรุนแรง:  PaO2:FiO2 ratio <150มม. Hg, กับ FiO2 >= 0.6, PEEP >= 5ซม. ปริมาตรน้ำและระดับขึ้นลง 6 มล./กก.ของน้ำหนักตัวที่คาดการณ์​
• ผลสรุปการบำบัดด้วยการนอนคว่ำ:  โดยเฉลี่ย 4+/-4 ครั้งต่อผู้ป่วยโดยเฉลี่ย 17+/-3 ชั่วโมงต่อรอบการนอนคว่ำ

การเสียชีวิตของผู้ป่วยที่นอนคว่ำกับ การเสียชีวิตของผู้ป่วยที่นอนหงาย

การเสียชีวิตของผู้ป่วยที่นอนคว่ำที่วันที่ 28 ลดลงน้อยกว่ากลุ่มที่นอนหงาย (16%) อย่างมีนัยสำคัญ(P<0.001)

แผนภูมิ Kaplan-Meier แสดงความน่าจะเป็นการรอดชีวิตจากการสุ่มตัวอย่างจนถึงวันที่ 90

ระหว่างการนอนคว่ำและนอนหง่าย PaO2/FiO2

อัตราส่วน PaO2/FiO2 ดีขึ้นในระหว่างช่วงการบำบัดด้วยการนอนคว่ำ

ค่าเฉลี่ยของ PAO2/FiO2 (มม. Hg) ในกลุ่มท่านอนคว่ำในช่วงห้าเซสชันแรก (S1: n=170; S2: n=130; S3: n=99; S4: n=71; S5: n=51) (M1 = นอนหงายก่อนจะนอนคว่ำ; M2 = หนึ่งชั่วโมงหลังจากการนอนคว่ำ; M3 = สิ้นสุดท่านอนคว่ำก่อนจะกลับสู่ท่านอนหงาย; M4 = 4 ชั่วโมงหลังจากท่านอนหงาย)